حق فراموش شدن

واقعیت‌هایی درمورد حریم خصوصی اینترنتی شما که باید بدانید!

حریم خصوصی آنلاین، که به عنوان حریم خصوصی اینترنتی یا حریم خصوصی دیجیتال نیز شناخته می‌شود، به این موضوع اشاره دارد که چه مقدار از اطلاعات شخصی، مالی و مرور شما در هنگام آنلاین بودن، امن و خصوصی باقی می ماند. این به یک نگرانی فزاینده تبدیل شده است، زیرا تاریخچه مرور و داده‌های شخصی به طور بالقوه در هنگام آنلاین در معرض خطر هستند. بسیاری از مردم اهمیت حریم خصوصی آنلاین را دست کم می‌گیرند، اما باید از میزان اطلاعاتی که به اشتراک می گذارند آگاه باشند - نه فقط در شبکه‌های اجتماعی، بلکه فقط با مرور خود.

 

چرا حفظ حریم خصوصی آنلاین بسیار مهم است؟

شما باید به حریم خصوصی داده‌های آنلاین مانند دنیای واقعی اهمیت دهید. بنابراین شما یک مکالمه محرمانه پشت درهای بسته دارید یا فقط جزئیات مالی خود را با یک بانک در میان می‌گذارید. مهم است که به خاطر داشته باشید که هیچ چیز رایگان نیست: چه دانلود برنامه‌ها، چه استفاده از سرویس ایمیل "رایگان" یک شرکت (مانند جی میل) یا شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک. حتی بازدید از یک وب‌سایت به این معنی است که داده‌های خود را به اشتراک می‌گذارید. و از آنجایی که برخی از افراد در زندگی شما شما را بهتر از دیگران می شناسند، حریم خصوصی آنلاین در یک طیف وجود دارد: برخی از نهادهای آنلاین اطلاعات بیشتری را در مورد شما نسبت به سایر پلتفرم‌ها جمع‌آوری و ذخیره می‌کنند. حفظ حریم خصوصی آنلاین به دلایل متعددی مهم است. شما نمی‌خواهید جزئیات زندگی شخصی خود را با افراد غریبه به اشتراک بگذارید و سخت است که مطمئن شوید چه اطلاعات شخصی و توسط چه کسی جمع‌آوری شده است: اطلاعات جمع‌آوری شده توسط یک شرکت ممکن است با شرکت دیگری به اشتراک گذاشته شود.

اگر برای خدمتی پولی نمی‌پردازید، شما محصول هستید!

ممکن است با تبلیغات سفارشی و هدفمندی که تاریخچه جستجوی اینترنتی شما را به یاد می آورند، مشکلی نداشته باشید. حتی مشکل سازتر، اطلاعات فروخته شده از یک شرکت به شرکت دیگر، یا جمع‌آوری و اشتراک‌گذاری داده‌ها بدون رضایت شما است. در نهایت، این سرقت هویت است.

 

نگرانی عمومی در مورد حریم خصوصی اینترنت

در نظرسنجی اخیر از کاربران اینترنت آمریکایی، 81 درصد گفتند که بر این باورند که کنترلی بر داده‌های جمع‌آوری شده توسط شرکت‌های خصوصی ندارند. بدتر از آن - وقتی از آن‌ها پرسیده شد که آیا می‌توانند مجموعه داده‌های خود را توسط دولت کنترل کنند، این تعداد به 84٪ افزایش می یابد.

 

GDPR

در اتحادیه اروپا، نگرانی‌هایی از این دست با GDPR (مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها) مورد بررسی قرار گرفت. این مجموعه قوانین که در سال 2016 تصویب و در سال 2018 اجرا شد، برای محافظت از حریم خصوصی و داده‌های هر شهروند اتحادیه اروپا در نظر گرفته شده است. حق فراموشی، حق درخواست از آن شرکت‌ها برای حذف و تسلیم این اطلاعات است. این یک بحث مداوم است. از یک طرف، حق فراموش شدن مسلما از کسانی محافظت می‌کند که خواهان حفظ حریم خصوصی هستند و اشتباهات قبلی به آن‌ها یادآوری نمی‌شود. مخالفان (که اتفاقاً شامل برخی از غول‌های فناوری نیز می‌شوند) استدلال می‌کنند که این سانسور به حساب می‌آید و می‌تواند به بازنویسی تاریخ منجر شود.

 

حریم خصوصی اطلاعات چیست؟

گاهی اوقات از آن به عنوان حریم خصوصی داده یا حریم خصوصی آنلاین یاد می‌شود. حریم خصوصی اطلاعات عنصری از امنیت آنلاین است که به مسائل زیر توجه می‌کند:

• داده‌های به دست آمده
• چگونه داده‌ها جمع‌آوری یا ذخیره می‌شوند
• آیا داده‌ها با شخص ثالث به اشتراک گذاشته می‌شود یا خیر

 

محدودیت‌های نظارتی، مانند GDPR

بسیاری از شرکت‌ها مانند گوگل، آمازون و فیس‌بوک در «اقتصاد داده» سود زیادی برده‌اند - جمع‌آوری داده‌های کاربر برای به حداکثر رساندن فروش محصول یا تبلیغات. عملکرد خوب در مورد حفظ حریم خصوصی اطلاعات به معنای ایمن نگه داشتن اطلاعات مشتری، عدم به اشتراک گذاشتن آن با اشخاص ثالث بدون رضایت یا استفاده از داده‌ها به صورت مخرب یا سهل انگارانه است.

 

حریم خصوصی شخصی در مقابل اطلاعات حساس

وقتی صحبت از حریم خصوصی اینترنت می‌شود، اطلاعات شخصی و حساس وجود دارد. آن‌ها به روش‌های زیر تعریف می‌شوند:

• اطلاعات شخصی: شناسه‌ها، مانند نام، آدرس IP، آدرس و غیره.
• اطلاعات حساس: داده‌های بسیار خصوصی مانند سوابق پزشکی، اما همچنین اطلاعاتی که ممکن است آماده به اشتراک‌گذاری عمومی نباشید، مانند گرایش جنسی یا دیدگاه‌های سیاسی خود.

 

حریم خصوصی چه تفاوتی با امنیت اطلاعات دارد؟

حریم خصوصی و امنیت آنلاین اغلب با هم همپوشانی دارند، زیرا گاهی اوقات یکی بر دیگری تأثیر می‌گذارد. آن‌ها را می‌توان از این طریق متمایز کرد.

• حریم خصوصی: شما می‌خواهید شرکتی که با آن سروکار دارید (مثلاً یک بانک یا یک شبکه اجتماعی) داده‌ها و اطلاعات شما را خودش حفظ کند، نه اینکه آن‌ها را به صورت عمومی یا با اشخاص ثالث به اشتراک بگذارد. در این مثال، حریم خصوصی نقض می‌شود اما امنیت حفظ می‌شود.
• امنیت: این مرحله بعدی است. اگر داده‌های به اشتراک گذاشته شده شامل (به عنوان مثال) اطلاعات مالی یا آدرس خانه شما باشد، حریم خصوصی و امنیت هر دو به خطر می‌افتد.

 

بزرگترین مشکلات حریم خصوصی اینترنت

همانطور که گفته شد، مسائل مربوط به حریم خصوصی مرتبط با اینترنت در طیفی وجود دارد، از اطلاعاتی که به اشتراک‌گذاری آن‌ها اهمیتی ندارید (مثلاً یک حساب رسانه اجتماعی عمومی)، به خطر انداختن حریم خصوصی (مثلاً تبلیغات هدفمند) تا شرمساری عمومی یا نقض‌هایی که بر شما تأثیر می‌گذارد. زندگی شخصی (نقض‌های مالی یا شکست‌های حرفه‌ای). در اینجا مناطق آنلاینی هستند که در حال حاضر بیشترین بحث، ریسک و بحث را دارند...

 

ردیابی کاربران موتورهای جستجو

موتورهای جستجو نه تنها آنچه را که به دنبالش بوده اید، بلکه اغلب سایت‌هایی را که متعاقباً بازدید می‌کنید، ثبت می‌کنند. علاوه بر این، اگر ارائه‌دهنده موتور جستجو نیز مرورگر را بسازد (گوگل کروم، فایرفاکس، اینترنت اکسپلورر و غیره)، بدون توجه به اینکه سایت را جستجو کرده‌اید، سابقه مرور شما را دارند. موتورهای جستجو می‌توانند (و انجام می‌دهند) جمع‌آوری کنند:

• تاریخچه جستجو
• کوکی‌ها
• آدرس‌های IP

در مجموع، این اطلاعات را می‌توان برای "پروفایل" استفاده کرد - به عنوان مثال، ترکیب شخصیت مشتری بر اساس اولویت‌های مرور، خرید و رسانه‌های اجتماعی.

 

جمع‌آوری داده‌های رسانه‌های اجتماعی

حریم خصوصی رسانه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر به لطف مجموعه‌ای از رسانده‌اند، از جمله داستان کمبریج آنالیتیکا (که در آن از داده‌ها برای دستکاری رای‌دهندگان استفاده می‌شد)، قلدری سایبری و "دکس کردن" (به اشتراک‌گذاری اطلاعات خصوصی به صورت عمومی) مورد توجه قرار گرفت. علاوه بر این، برخی از سایت‌های شبکه‌های اجتماعی بزرگ با نقض داده‌ها مواجه شده‌اند که میلیون‌ها کاربر را در معرض دید قرار داده‌اند. قربانیان نقض داده‌ها و حریم خصوصی مقصر نیستند، و ما بعداً در مورد بهترین روش برای محافظت از حریم خصوصی خود به صورت آنلاین صحبت خواهیم کرد. اما در مورد شبکه‌های اجتماعی ضرب‌المثلی وجود دارد: چیزی که دوست ندارید به والدین یا کارفرمایتان تکرار شود را آنلاین نگویید!

 

کوکی‌ها و ردیابی آنلاین

در بیشتر موارد، کوکی‌ها بی ضرر هستند. آن‌ها کدهایی هستند که اطلاعات یک وب‌سایت را در مورد سابقه مرور شما می‌گویند، که به نوبه خود می‌تواند با به خاطر سپردن به کاربر کمک کند:

• ورود به سیستم
• شناسایی
• تنظیمات ترجیحی
• تنظیمات تبلیغات
• تنظیمات زبان

هنگامی که سرویس تبلیغات شخص ثالث درگیر باشد، کوکی‌ها می‌توانند به یک نگرانی تبدیل شوند. وقتی از یک سایت بازدید می‌کنید، مرورگر شما اطلاعاتی را از منابع مختلف جمع‌آوری کرده است که تبلیغاتی را که می بینید دیکته می‌کند. شما اساساً به یک نمایه/شخصیت تبدیل شده‌اید، حتی اگر فقط توسط ربات‌ها دیده شود. این مورد توسط گروه‌های حامی حریم خصوصی مورد تردید قرار گرفته است، زیرا شرکت‌هایی مانند Google حجم زیادی از داده‌های مصرف‌کننده را جمع‌آوری می‌کنند تا تبلیغات شخصی‌سازی شده را بر اساس تاریخچه مرورگر ارائه‌دهند.

 

برنامه‌های موبایل و حریم خصوصی

همه ما در گوشی‌های خود برنامه داریم. در واقع، دارندگان گوشی‌های هوشمند به طور متوسط از 9 برنامه در روز و 30 برنامه در ماه استفاده می‌کنند. ما برنامه‌های مورد علاقه‌مان را می‌شناسیم و می‌دانیم که چگونه زندگی ما را آسان‌تر می‌کنند - اما آن‌ها حتی بیشتر درباره ما می‌دانند. بسیاری از برنامه‌ها جزئیات مکان را درخواست می‌کنند (که منطقی است اگر مثلاً یک برنامه تاکسی باشد)، نام‌های کاربری و آدرس‌های ایمیل. سطح بعدی اطلاعات "مجوز مخاطره آمیز" است. این به معنای اطلاعاتی است که اگر به دست افراد اشتباه بیفتد، از جمله دسترسی به میکروفون/ضبط، دوربین و مخاطبین تلفن، خطرناک خواهد بود. یک قانون سرانگشتی خوب این است که در نظر بگیرید که آیا به ارائه‌دهنده/شرکت برنامه برای نگهداری این اطلاعات اعتماد دارید یا خیر. اگر چیزی وجود دارد که با آن احساس ناراحتی می‌کنید، می‌توانید فوراً یا در تنظیمات برنامه دسترسی را رد کنید.

 

سرقت هویت

سرقت هویت از مدت‌ها قبل از اینترنت یک جرم بوده است، اما فناوری جدید راه‌های جدیدی را برای هنرمندان و دزدان باز کرده است. سرقت هویت آنلاین زمانی اتفاق می‌افتد که شخصی برای ارتکاب کلاهبرداری به اطلاعات شناسایی شخصی شما (PII) دسترسی پیدا کند. این اطلاعات ممکن است گواهینامه رانندگی، جزئیات حساب بانکی، شماره مالیات یا هر چیز دیگری باشد که برای جعل هویت آنلاین شما لازم است. در بدترین حالت ممکن است اطلاعات شما در وب تاریک یا همان دارک وب ترسناک به فروش برسد.

آن‌ها اغلب این اطلاعات را از راه‌های زیر به دست می آورند:

• فیشینگ: مجرمان به عنوان مخاطبین معتبر مانند موسسات مالی ظاهر می‌شوند تا شما را فریب دهند تا اطلاعات حساس را تحویل دهید یا فایل‌های پیوست مخرب را باز کنید.
• بدافزار: نرم‌افزار مخربی که می‌تواند به سیستم‌عامل کامپیوتر شما دسترسی داشته باشد
• pharming: ربودن اطلاعات با استفاده از ویروس بدون اطلاع شما، اغلب از طریق یک سایت جعلی
• رایانه‌ها و تلفن‌های دور ریخته شده: مطمئن شوید که هر وسیله ای را که از شر آن خلاص می‌کنید، قبل از اینکه بفروشید یا تحویل دهید، کاملا از اطلاعات پاک شده باشند.