حق فراموش شدن

حریم‌خصوصی اطلاعات به چه معناست؟

حریم‌خصوصی اطلاعات، حریم‌خصوصی اطلاعات‌شخصی است و معمولاً مربوط به داده‌های شخصی ذخیره شده در سیستم‌‌های رایانه‌ای است. نیاز به حفظ حریم‌خصوصی اطلاعات برای اطلاعات‌شخصی جمع‌آوری شده مانند سوابق پزشکی، داده‌های مالی، سوابق کیفری، سوابق سیاسی، اطلاعات مربوط به مشاغل یا داده‌های وب‌سایت قابل استفاده است.

حریم‌خصوصی اطلاعات به عنوان حریم‌خصوصی داده‌ها نیز شناخته می‌شود

حریم‌خصوصی اطلاعات یکی از جنبه‌های مهم اشتراک اطلاعات است. با پیشرفت عصر دیجیتال، آسیب پذیری اطلاعات‌شخصی افزایش یافته است.

حریم‌خصوصی اطلاعات ممکن است به روش‌های مختلفی از جمله رمزگذاری، احراز‌هویت و پوشاندن داده‌ها اعمال شود. هر یک سعی می‌کند اطمینان حاصل کند که اطلاعات فقط برای افرادی که دسترسی مجاز دارند در دسترس است. این اقدامات حفاظتی در جهت جلوگیری از داده کاوی و استفاده غیرمجاز از اطلاعات‌شخصی است که در بسیاری از نقاط جهان غیرقانونی است.

حریم‌خصوصی اطلاعات مربوط به انواع مختلف داده است، از جمله:

حریم‌خصوصی اینترنت (حریم‌خصوصی آنلاین): کلیه داده‌های شخصی به اشتراک گذاشته شده در اینترنت تحت موارد حریم‌خصوصی است. اکثر وب‌سایت‌ها سیاست حفظ حریم‌خصوصی را منتشر می‌کنند که جزئیات مورد استفاده وب‌سایت از داده‌های جمع‌آوری شده آنلاین و یا آفلاین است.

حریم‌خصوصی مالی: اطلاعات مالی به ویژه حساس است، زیرا ممکن است به راحتی برای ارتکاب کلاهبرداری آنلاین و یا آفلاین مورد استفاده قرار گیرد.

حریم‌خصوصی پزشکی: کلیه پرونده‌های پزشکی تحت قوانین سختگیرانه ای قرار دارند که به امتیازات دسترسی کاربر می پردازند. طبق قانون، سیستم‌‌های امنیتی و احراز‌هویت اغلب برای افرادی که پرونده‌های پزشکی را پردازش و ذخیره می‌کنند مورد نیاز است.

تفاوت امنیت و حریم‌خصوصی چیست؟

امنیت و حریم‌خصوصی ارتباط تنگاتنگی دارند و هر دو بخشی از بحث در مورد فناوری‌های جدید هستند. با این حال، امنیت و حریم‌خصوصی دو جنبه مختلف از چگونگی تأثیر استفاده از داده‌ها و دستگاه‌های مدرن بر ما هستند.

امنیت یک اصل اساسی در فناوری اطلاعات است. هرچه فناوری‌های جدید بیشتری توسط شبکه‌هایی مانند IP جهانی و شبکه‌های مخابراتی بی‌سیم به هم متصل می‌شوند ، توجه بیشتری به نحوه کنترل داده‌ها و نحوه ایمن سازی آن‌ها می‌شود.

معماری‌های امنیتی می‌توانند شامل اجزای بسیار متفاوتی باشند، از اقدامات امنیتی نقطه پایانی که نمایش داده‌ها را در تلفن‌های هوشمند و رایانه‌های لوحی کنترل می‌کنند، تا "داده‌های در حال استفاده" شیوه‌‌های امنیتی شبکه که از داده ها و زیرساخت‌های شبکه در برابر هک یا حملات سایبری محافظت می‌کنند.

حریم‌خصوصی کمی متفاوت است که مربوط به حق فرد در مالکیت داده‌های تولید شده توسط زندگی و فعالیت‌های وی و محدود کردن جریان خارجی آن داده‌ها است.

درست است که در بسیاری از موارد، امنیت و حریم‌خصوصی اهداف عملیاتی همزمان هستند. به عبارت دیگر، همان محافظاتی که امنیت داده را ارائه می‌دهند ، حریم‌خصوصی کاربران را فراهم می‌کند. اما به تعبیری دیگر، حریم‌خصوصی چیزی است که ممکن است در تلاش‌های امنیتی ایجاد نشود، یا توسط شرکت‌های بزرگ یا سازمان‌های دولتی به عنوان یک هدف ضروری دیده شود.

بحث پیرامون استخراج داده‌های شخصی توسط دولت، شرکت‌ها و سایر سازمان‌ها تفاوت بین امنیت و حریم‌خصوصی را نشان می‌دهد.

توجه کنید در حالی که حریم‌خصوصی کاربران و دیگران را نادیده می‌گیرند، بیشتر سازمان‌های اصلی امنیت دیجیتال را در درجه اول اهمیت می‌دانند. به عنوان مثال، آژانس‌های دولتی ممکن است به اطمینان از عدم دسترسی مشاغل خصوصی به برخی از اطلاعات‌شخصی مربوط به شهروندان کمک کنند، اما در عین حال، ممکن است همان آژانس به دنبال دستیابی به اطلاعات سایر اهداف باشد. در حالی که طرف‌های مختلف برای به دست آوردن، کنترل و حفاظت از داده‌ها تلاش می‌کنند، بسیاری از این مسائل ادامه خواهد یافت.