حق فراموش شدن

حریم خصوصی اطلاعات به چه معناست؟

حریم خصوصی اطلاعات، حریم خصوصی اطلاعات شخصی است و معمولاً مربوط به داده‌های شخصی ذخیره شده در سیستم‌‌های رایانه‌ای است. نیاز به حفظ حریم خصوصی اطلاعات برای اطلاعات شخصی جمع‌آوری شده مانند سوابق پزشکی، داده‌های مالی، سوابق کیفری، سوابق سیاسی، اطلاعات مربوط به مشاغل یا داده‌های وب‌سایت قابل استفاده است.

حریم خصوصی اطلاعات به عنوان حریم خصوصی داده‌ها نیز شناخته می‌شود

حریم خصوصی اطلاعات یکی از جنبه‌های مهم اشتراک اطلاعات است. با پیشرفت عصر دیجیتال، آسیب پذیری اطلاعات شخصی افزایش یافته است.

حریم خصوصی اطلاعات ممکن است به روش‌های مختلفی از جمله رمزگذاری، احراز هویت و پوشاندن داده‌ها اعمال شود. هر یک سعی می‌کند اطمینان حاصل کند که اطلاعات فقط برای افرادی که دسترسی مجاز دارند در دسترس است. این اقدامات حفاظتی در جهت جلوگیری از داده کاوی و استفاده غیرمجاز از اطلاعات شخصی است که در بسیاری از نقاط جهان غیرقانونی است.

حریم خصوصی اطلاعات مربوط به انواع مختلف داده است، از جمله:

حریم خصوصی اینترنت (حریم خصوصی آنلاین): کلیه داده‌های شخصی به اشتراک گذاشته شده در اینترنت تحت موارد حریم خصوصی است. اکثر وب‌سایت‌ها سیاست حفظ حریم خصوصی را منتشر می‌کنند که جزئیات مورد استفاده وب‌سایت از داده‌های جمع‌آوری شده آنلاین و یا آفلاین است.

حریم خصوصی مالی: اطلاعات مالی به ویژه حساس است، زیرا ممکن است به راحتی برای ارتکاب کلاهبرداری آنلاین و یا آفلاین مورد استفاده قرار گیرد.

حریم خصوصی پزشکی: کلیه پرونده‌های پزشکی تحت قوانین سختگیرانه ای قرار دارند که به امتیازات دسترسی کاربر می پردازند. طبق قانون، سیستم‌‌های امنیتی و احراز هویت اغلب برای افرادی که پرونده‌های پزشکی را پردازش و ذخیره می‌کنند مورد نیاز است.

تفاوت امنیت و حریم خصوصی چیست؟

امنیت و حریم خصوصی ارتباط تنگاتنگی دارند و هر دو بخشی از بحث در مورد فناوری‌های جدید هستند. با این حال، امنیت و حریم خصوصی دو جنبه مختلف از چگونگی تأثیر استفاده از داده‌ها و دستگاه‌های مدرن بر ما هستند.

امنیت یک اصل اساسی در فناوری اطلاعات است. هرچه فناوری‌های جدید بیشتری توسط شبکه‌هایی مانند IP جهانی و شبکه‌های مخابراتی بی‌سیم به هم متصل می‌شوند ، توجه بیشتری به نحوه کنترل داده‌ها و نحوه ایمن سازی آن‌ها می‌شود.

معماری‌های امنیتی می‌توانند شامل اجزای بسیار متفاوتی باشند، از اقدامات امنیتی نقطه پایانی که نمایش داده‌ها را در تلفن‌های هوشمند و رایانه‌های لوحی کنترل می‌کنند، تا "داده‌های در حال استفاده" شیوه‌‌های امنیتی شبکه که از داده ها و زیرساخت‌های شبکه در برابر هک یا حملات سایبری محافظت می‌کنند.

حریم خصوصی کمی متفاوت است که مربوط به حق فرد در مالکیت داده‌های تولید شده توسط زندگی و فعالیت‌های وی و محدود کردن جریان خارجی آن داده‌ها است.

درست است که در بسیاری از موارد، امنیت و حریم خصوصی اهداف عملیاتی همزمان هستند. به عبارت دیگر، همان محافظاتی که امنیت داده را ارائه می‌دهند ، حریم خصوصی کاربران را فراهم می‌کند. اما به تعبیری دیگر، حریم خصوصی چیزی است که ممکن است در تلاش‌های امنیتی ایجاد نشود، یا توسط شرکت‌های بزرگ یا سازمان‌های دولتی به عنوان یک هدف ضروری دیده شود.

بحث پیرامون استخراج داده‌های شخصی توسط دولت، شرکت‌ها و سایر سازمان‌ها تفاوت بین امنیت و حریم خصوصی را نشان می‌دهد.

توجه کنید در حالی که حریم خصوصی کاربران و دیگران را نادیده می‌گیرند، بیشتر سازمان‌های اصلی امنیت دیجیتال را در درجه اول اهمیت می‌دانند. به عنوان مثال، آژانس‌های دولتی ممکن است به اطمینان از عدم دسترسی مشاغل خصوصی به برخی از اطلاعات شخصی مربوط به شهروندان کمک کنند، اما در عین حال، ممکن است همان آژانس به دنبال دستیابی به اطلاعات سایر اهداف باشد. در حالی که طرف‌های مختلف برای به دست آوردن، کنترل و حفاظت از داده‌ها تلاش می‌کنند، بسیاری از این مسائل ادامه خواهد یافت.