حق فراموش شدن

RTBF به عنوان یک مفهوم از این باور طولانی مدت که پس از مدت زمان معینی، اطلاعات افرادی که به دنبال شغل هستند نباید در نظر گرفته شود، رشد کرد. با ظهور اینترنت و موتورهای جستجوی فهرست شده (مانند گوگل)، این نوع رکوردها در دسترس تر شدند. داستان از جایی شروع شد که برخی افراد از قرارگیری اطلاعات خود در سازمان‌های کاریابی و همچنین برخی از نمونه‌کارها و رزومه‌های اولیه خود گله‌مند بودند، این قانون بیش از همه متوجه گوگل است که منبع تمامی این اطلاعات است. امروزه، RTBF در ماده 17 GDPR گنجانده شده است و RTBF به عنوان حق پاک‌کردن، به بیشتر کشورهای دنیا از آمریکا تا اسپانیا به تصویب رسیده است.

 

آیا می‌توانم از یک شرکت بخواهم که داده‌های من را حذف کند؟

به طور کلی، اگر در جایی هستید که در آن RTBF یا قوانین مشابه وجود دارد و اجرا می‌شود، می‌توانید یک درخواست دسترسی به موضوع داده (DSAR) ارسال کنید تا داده‌های شخصی شما را که یک شرکت ذخیره کرده است حذف یا آن‌ها را درخواست کنید. این بدان معنا نیست که کنترل کننده داده، باید هر DSAR را انجام دهد. تفاوت‌های قانونی بین داده‌های عمومی، خصوصی و داده‌های اشتباه وجود دارد که باید در نظر گرفته شود.

 

چه زمانی حق فراموشی قابل اجرا است؟

ابتدا، باید درخواست را مستقیماً با جمع‌آورنده داده‌ای که داده‌هایی را که می‌خواهید حذف کنید در اختیار دارد، ارسال کنید. گوگل یک فرم درخواست خاص برای این کار دارد، فیس‌بوک دیگری و غیره. نهادی که در حال حاضر داده‌هایی را دارد که می‌خواهید حذف کنید، باید درخواست شما را بر اساس سوابق قانونی بررسی کند. برخی از دلایل معتبر برای درخواست RTBF عبارتند از:

• داده‌هایی در اینترنت وجود دارد که قدیمی و قدیمی هستند، یا در حال حاضر مرتبط نیستند.
• موضوع داده تصمیم می‌گیرد که کنترل کننده داده دیگر حق دسترسی به داده‌های خود را ندارد و داده‌ها در مالکیت عمومی نیستند.
• شخصی داده‌ها را دزدیده یا داده‌ها را تغییر داده است.
• یک قاضی یا سایر نهادهای قضایی حکم به حذف این داده‌ها داده است.

 

آیا استثناهایی برای حق فراموشی وجود دارد؟

چندین استثنا برای RTBF وجود دارد که در آن این قانون اجرا نمی‌شود:

• وقتی داده‌ها باید به دلیل آزادی اطلاعات یا بیان در دسترس باشند.
• وقتی داده‌ها بخشی از یک روند قانونی فعال هستند.
• وقتی داده‌ها برای سلامت عمومی اهمیت دارند.
• وقتی داده‌ها باید برای منافع عمومی بایگانی شوند زیرا برای تحقیقات علمی یا تاریخی مهم هستند.

در بیشتر موارد، استثنائات RTBF حول محور منافع عمومی، آزادی بیان و آزادی اطلاعات است.

 

مناقشه در مورد حق فراموشی

جای تعجب نیست که RTBF با استدلال‌های قانع کننده در هر دو طرف موضوع بحث برانگیز است. از یک سو، شما حق یک فرد برای حفظ حریم‌خصوصی دارید، و از سوی دیگر، شما از آزادی بیان و آزادی اطلاعات برخوردار هستید. مناقشه به این خلاصه می‌شود که در کجا می‌توان مرز بین این دو را ترسیم کرد؟ اخیراً، فرانسه پرونده ای را به دیوان دادگستری اروپا ارائه کرده است که از RTBF GDPR درخواست کرده است که به طور جهانی برای افراد خارج از اتحادیه اروپا گسترش یابد. منتقدان، از جمله گوگل، استدلال می‌کنند که حکم به نفع تمدید RTBF ممکن است منجر به سانسور جهانی و نقض حقوق آزادی اطلاعات شود. از طرف دیگر، فرانسه می‌گوید که اگر RTBF جهانی نباشد، نتیجه جستجوی Google همچنان در کشورهای دیگر نمایش داده می‌شود که حفاظت از RTBF را به طور مؤثر بی‌فایده می‌کند. اگر Google نتیجه را از Google.fr حذف کند، هر کسی می‌تواند فقط از نسخه ایالات‌متحده Google برای دیدن همان نتیجه استفاده کند. این سوال که در کجا می‌توان مرز بین حق بر حفظ حریم‌خصوصی و آزادی اطلاعات را ترسیم کرد، از بین نمی‌رود، باید منتظر ماند و دید که مقامات سایر کشورها با این قانون موافقت می‌کنند و آيا گوگل به عنوان بزرگ‌ترين منبع اطلاعاتي و داده در كل جهان، كوتاه خواهد آمد يا خير!