حق فراموش شدن

همه چیز درمورد ناشناس ماندن در اینترنت

بی هویتی در اینترنت چگونه استفاده می‌شود؟ کاربر اینترنت چقدر ناشناس است و چگونه یک کاربر اینترنتی می‌تواند ناشناس شود؟ جوانب مثبت و منفی ناشناس ماندن در اینترنت چیست؟ آیا ناشناس بودن توسط قوانینی کنترل می‌شود که مخصوصاً تنظیم بی هویتی هستند؟ چگونه باید قوانین مربوط به ناشناس ماندن در اینترنت ساخته شود؟

انواع ناشناس بودن

ناشناس بودن به این معنی است که نویسنده واقعی پیام نشان داده نمی‌شود. می‌توان ناشناس بودن را فهمید که یافتن نویسنده واقعی یک پیام غیر‌ممکن یا بسیار دشوار است. یک نوع رایج از گمنامی، نام مستعار است، جایی که نام دیگری غیر از نویسنده واقعی نشان داده می‌شود. این نام مستعار گاهی بسیار مخفی نگه داشته می‌شود و گاهی نام واقعی یک اسم مستعار به صراحت شناخته می‌شود.

یک مزیت با نام مستعار، در مقایسه با ناشناس بودن کامل، این است که می‌توان تشخیص داد پیام‌های مختلف توسط یک نویسنده نوشته شده است. گاهی اوقات، می‌توان نامه‌ای را به یک نام مستعار نوشت (بدون شناختن شخص واقعی در پشت آن) و پاسخ گرفت. حتی ممکن است گفتمان‌های طولانی بین دو اسم مستعار وجود داشته باشد، هیچ یک از آن‌ها نام واقعی را در پشت نام مستعار دیگری نمی‌دانند.

یک نقطه ضعف، برای شخصی که می‌خواهد ناشناس باشد، این است که ترکیب اطلاعات در بسیاری از پیام‌های یک شخص ممکن است باعث شود سهولت پیدا کردن شخص واقعی در پشت این نام مستعار آسان‌تر باشد.

ناشناس بودن قبل از اینترنت

گمنامی چیزی نیست که با اینترنت اختراع شده باشد. گمنامی و نام مستعار در طول تاریخ اتفاق افتاده است. به عنوان مثال، ویلیام شکسپیر احتمالاً یک اسم مستعار است و نام اصلی این نویسنده مشهور مشخص نیست و احتمالاً هرگز شناخته نخواهد شد.

از گمنامی برای اهداف زیادی استفاده شده است. یک فرد شناخته شده ممکن است از یک نام مستعار برای نوشتن پیام استفاده کند، جایی که فرد نمی‌خواهد تصور مردم از نویسنده واقعی درک آن‌ها از پیام را تغییر دهد.

همچنین ممکن است افراد دیگر بخواهند برای دستیابی به ارزیابی بی‌طرفانه پیام‌های خود، اطلاعات خاصی را در مورد خود پنهان کنند. به عنوان مثال، در تاریخ معمول بوده است که زنان از نام مستعار مردانه استفاده می‌کردند و یهودیان از نام مستعار در جوامعی که دین آن‌ها مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت استفاده می‌کردند.

از گمنامی غالباً برای محافظت از حریم‌خصوصی افراد استفاده می‌شود، به عنوان مثال هنگام گزارش نتایج یک مطالعه علمی، هنگام توصیف موارد منفرد.

بسیاری از کشورها حتی قوانینی دارند که از بی هویتی در شرایط خاص محافظت می‌کند. مثلا یک شخص ممکن است در بسیاری از کشورها با یک کشیش ، پزشک یا وکیل مشورت کند و اطلاعات‌شخصی محافظت شده را فاش کند. در بعضی موارد، به عنوان مثال اعتراف در کلیساهای کاتولیک، غرفه اعتراف ویژه به گونه‌ای طراحی شده است که به افراد امکان می‌دهد با کشیشی مشورت کنند، بدون اینکه وی را رو در رو ببینند.

آیا ناشناس بودن روشی مطمئن است؟

ناشناس بودن در شرایط اعتراف همیشه 100٪ مطمئن نیست. اگر شخصی به وكیل بگوید كه قصد دارد جرمی سنگین را در نظر بگیرد، بعضی از كشورها اجازه می‌دهند یا حتی الزام می‌كنند كه وكیل به پلیس بگوید. تصمیم به انجام این کار آسان نیست، زیرا افرادی که به کشیش یا روانشناس می‌گویند که قصد انجام یک جرم جدی را دارند، ممکن است اغلب این کار را برای بیان احساس خود بیش از قصد واقعی خود انجام دهند.

گمنامی خوب است یا بد؟

به طور خلاصه می‌توان از گمنامی و نام مستعار برای اهداف خوب و بد استفاده کرد و گمنامی در مواردی می‌تواند برای یک شخص مطلوب باشد و برای شخص دیگر مطلوب نباشد.

به عنوان مثال ممکن است یک شرکت دوست نداشته باشد که یک کارمند اطلاعات مربوط به اقدامات نادرست درون شرکت را افشا کند، اما کل جامعه ممکن است مهم باشد که چنین اعمال نادرست در معرض دید عموم قرار گیرد.

اهداف و ویژگی‌های خوب گمنامی و نام مستعار

افراد در کشوری با رژیم سیاسی سرکوبگر ممکن است از گمنامی (به عنوان مثال سرورهای گمنامی مبتنی بر اینترنت در کشورهای دیگر) برای جلوگیری از آزار و اذیت برای عقاید سیاسی خود استفاده کنند. توجه داشته باشید که حتی در کشورهای دموکراتیک نیز برخی به درست یا نادرست ادعا می‌کنند که برخی عقاید سیاسی مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.

مروری بر کاربردهای گمنامی برای محافظت از گفتار سیاسی دارد. هر کشوری محدودیتی دارد که عقاید سیاسی در آن مجاز است و همیشه افرادی هستند که می‌خواهند عقاید ممنوعه مانند تحریک نژادی را در بیشتر کشورهای دموکراتیک ابراز کنند.

مردم ممکن است آشکارا درباره چیزهای شخصی بحث کنند که گفتن درباره بسیاری از افراد، از جمله مشکلات جنسی، شرم‌آور است. تحقیقات نشان می‌دهد که شرکت کنندگان گمنام اطلاعات بیشتری را در مورد خود فاش می‌کنند.

افراد ممکن است با نشان ندادن نام واقعی خود، پیام‌های خود را ارزیابی عینی تری کنند.

افراد در بحث‌های ناشناس از برابری برخوردارند، عواملی مانند وضعیت تاهل و تحصیلات، جنسیت، دین و غیره در ارزیابی آنچه می‌گویند تأثیر نمی‌گذارد.

از نام مستعار می‌توان برای آزمایش نقش آفرینی استفاده کرد، به عنوان مثال مردی که به عنوان یک زن ظاهر می‌شود تا احساسات افراد از جنسیت متفاوت را درک کند.

شبه هویت می‌تواند ابزاری برای افراد ترسو باشد تا جرات ایجاد ارتباطاتی را داشته باشند که برای آن‌ها و دیگران ارزش داشته باشد.

مجموعه دقیق اعمال غیرقانونی از کشوری به کشور دیگر متفاوت است، اما اکثر کشورها قوانین زیادی را منع کرده‌اند که برخی اقدامات "اطلاعاتی"، از خیانت گرفته تا شورش و غیره را تا کلاهبرداری منع می‌کند.

معایب ناشناس بودن در اینترنت

از ناشناس بودن می‌توان برای جستجوی تماس برای انجام کارهای غیرقانونی استفاده کرد، مانند استفاده از کودکان یا کلاهبرداری که به دنبال افراد برای سواستفاده است.

حتی وقتی این عمل غیرقانونی نباشد، می‌توان از ناشناس بودن برای ارتباطات توهین آمیز یا اخلال‌گر استفاده کرد. به عنوان مثال، برخی از افراد از گمنامی برای گفتن سخنان ناخوشایند در مورد افراد دیگر استفاده می‌کنند. مرز بین استفاده غیرقانونی و قانونی اما توهین آمیز خیلی مشخص نیست و بسته به قانون در هر کشور متفاوت است.

ناشناس ماندن در اینترنت

حتی اگر ناشناس بودن و نام مستعار در اینترنت چیز جدیدی نباشد، شبکه‌های خاص مجازی و مرورگر تور سهولت در توزیع پیام‌های ناشناس و نام مستعار را برای شخص افزایش داده است. ناشناس ماندن در اینترنت تقریباً هرگز صد در صد نیست، همیشه امکان یافتن عامل جنایت وجود دارد، مخصوصاً اگر همان شخص چندین بار از همان راه برای ناشناس ماندن استفاده کند.

سرورهای ناشناس

از آنجا که ناشناس بودن استفاده مثبتی دارد، افرادی هستند که سرورهای ناشناس بودن را اجرا می‌کنند. سرور ناشناس پیام‌ها را دریافت می‌کند و آن‌ها را با هویت دیگری ارسال می‌کند. به طورکلی دو نوع سرور ناشناس وجود دارد:

سرورهای ناشناس کامل، جایی که هیچ اطلاعات شناسایی منتقل نمی‌شود.

سرورهای نامشخص ، جایی که پیام با نام مستعار ارسال می‌شود. سرور نام واقعی را در پشت یک نام مستعار ذخیره می‌کند، و می‌تواند پاسخ های ارسال شده به نام مستعار را دریافت کند و آن‌ها را به مبدأ ارسال کند. چیزی شبیه به ربات پیام ناشناس خودمان در تلگرام.

سرورهای ناشناس اغلب از رمزگذاری ارتباطات، به ویژه ارتباطات بین کاربر واقعی و سرور، برای افزایش امنیت در برابر شنود استفاده می‌کنند.

شرکت‌هایی وجود دارند که سرورهای گمنامی خود را به بازار عرضه می‌کنند و یک زمینه تحقیقاتی در زمینه بهبود روش‌های این نرم‌افزار وجود دارد.

افرادی که می‌خواهند در برابر فاش شدن به امنیت بالایی دست پیدا کنند، اغلب از چندین سرور ناشناس بودن به ترتیب استفاده می‌کنند. برای ردیابی آن‌ها ، هر یک از سرورها باید کمک کرده یا به آن‌ها نفوذ کند. اگر سرورها در کشورهای مختلف قرار بگیرند، ردیابی آن‌ها حتی دشوارتر می‌شود.

سخن پایانی

در حالت کلی بد نیست که همه ما گاهی ناشناس باشیم. ناشناس بودن و قرار گرفتن در جمعی که هیچ کس ما را نمی شناسد به ما اجازه می‌دهد که کسی باشیم که همیشه دلمان می‌خواسته باشیم یا حرف هایی را بزنیم که همیشه دلمان می‌خواسته بزنیم اما از اطرافیان و قضاوت ای آنان می‌ترسیدیم. به طور ملی ناشناس بودن برای مقاصدی که از نظر قانونی مشکلی ندارند چیز بدی نیست اما باید همواره مراقب اکانت‌هایی که با آن‌ها صحبت می‌کنید باشید و به هیچکس در اینترنت اعتماد نکنید!