حق فراموش شدن

از ثبت‌نام برای حساب‌کاربری در اپلیکیشن‌ها و سایت‌های فروشگاهی گرفته تا راه‌اندازی سیستم همراه‌بانک و بانکداری آنلاین تا داشتن حساب پی‌پال و اکانت‌های جهانی، شما دائما اطلاعات خصوصی را در معرض سوء استفاده و کلاهبرداری قرار می‌دهید. آیا از حقوق خود در این زمینه باخبرید؟ جستجوی نام شما در گوگل می‌تواند نتایج اشخاص ثالثی را که اطلاعاتی درباره شما نوشته یا ارسال کرده‌اند، نشان دهد. حتی ممکن است شبه‌حساب‌هایی وجود داشته باشد که در آن افراد ناشناس حساب‌هایی جعلی به نام شما با تصاویر دزدیده شده از شما، در فیس‌بوک یا سایت‌های دیگر ایجاد کرده‌اند. تمام این موارد در بهترین حالت باز هم موجب دردسر هستند، حال تصور کنید که یک مجرم با اطلاعات کامل شما که به راحتی از پهنای اینترنت به دست آورده، به چه اعمال شرورانه‌ای دست خواهد زد! بیایید پیش از آن که دیر شود، برای حریم‌خصوصی خود فکری بکنیم.

 

اوضاع از آن چه فکرش را بکنید بدتر است!

یک سوم از کاربران اینترنت اعتراف می‌کنند که نمی‌دانند چه اطلاعات‌شخصی آنلاین در دسترس است، چه کسی آن‌ها را دارد و یا حتی در کجاست! انتشار اطلاعات سایبری و سوء استفاده از آن مجموعه‌ای از چالش‌های حقوقی کاملاً جدید را برای شرکت‌های حقوقی و همچنین حوزه‌های حقوقی شرکت‌ها باز کرده است.

 

یک واقعیت: شما ردپای دیجیتالی را در سراسر فضای‌مجازی به جا می‌گذارید

ریزدانگی اطلاعاتی که می‌تواند از منابع بسیاری توسط کارگزاران داده و سایر شرکت‌های تحلیلی جمع‌آوری شود، حیرت‌آور است. همه چیز از الگوهای خرید شما، صفحات وب که بازدید کرده‌اید، رویدادهایی که شرکت کرده‌اید، کجا زندگی می‌کنید، درآمد شما چقدر است، با چه کسانی در شبکه‌های‌اجتماعی ارتباط برقرار می‌کنید، کجا زندگی می‌کنید، با چه افرادی رابطه داشته‌اید و خیلی چیزهای دیگر در فضای‌مجازی پخش می‌شود. تمام این اطلاعات برای وقوع این موارد کافی‌اند:

• ارائه ادعای غرامت به نام شما
• سرقت مزایای تامین اجتماعی شما
• گرفتن گذرنامه‌های جعلی
• تعقیب محل اقامت شما
• قرار دادن صورتحساب‌های پزشکی به نام شما
• دادن اطلاعات شما برای بلیط‌های غیر مجاز
• سرقت پول از حساب‌های‌بانکی شما
• انتشار اطلاعات کاذب درمورد شما
• دزدی از عزیزان و دوستان شما در شبکه‌های‌اجتماعی

 

چه کسانی اطلاعات خصوصی من را دارند؟

برخی از واضح‌ترین نهادهایی که PI اکثر مردم را دارند، تیم‌های بزرگی مانند آمازون، فیس‌بوک، توییتر و بانک‌هایی هستند که افراد زیادی در آن‌ها حساب‌بانکی باز می‌کنند. علاوه بر این، بسیاری از وب‌سایت‌های اطلاعاتی (نه فقط سایت‌های تجارت الکترونیک) اطلاعات‌شخصی شما را نیز می‌خواهند و فقط برای دسترسی به اطلاعات خود، یک حساب‌کاربری درخواست می‌کنند. همچنین سایت‌های ثبت عمومی وجود دارد که از آن‌ها هر شخص یا شخص خارجی می‌تواند اطلاعات زیادی در مورد کسی کسب کند. اطلاعات‌شخصی شما نیز به طور ناآگاهانه از واسطه‌های بزرگ داده مانند Acxicom، Choicepoint و دیگران به تبلیغ‌کنندگان و سایر نهادها بدون اطلاع شما منتقل می‌شود. کارگزاران داده می‌توانند سوابق پلیس، شماره‌تلفن، آدرس، علایق، جستجوی معکوس (که مشخص می‌کند که یک تصویر از کجا آمده است)، نام اعضای خانواده و موارد دیگر را دریافت کنند. شرکت‌های حقوقی همچنین می‌توانند نقش کنترل‌کننده داده‌ها را در هنگام دریافت PH و PHI برای استفاده در دعاوی به عهده بگیرند و منوط به حفظ امنیت اطلاعات موضوع داده باشند.

 

حق شما برای فراموش شدن، یک عمل متعادل کننده

ناشناس ماندن بهترین کاری‌ست که می‌توان کرد. اگر کاملا ناشناس ماندن امکان پذیر نیست، حداقل داشتن این حق که چه مقدار از داده‌های PI یک فرد در دسترس عموم است یا توسط نهادهای آنلاین استفاده می‌شود، امکان پذیر است. اخیرا یک نظرسنجی توسط Adweek نشان داده که از هر 10 آمریکایی 9 نفر خواهان اعمال نوعی حکم حق فراموشی در ایالات متحده هستند. می‌توان این مورد را به تمام دنیا تعمیم داد، حق فراموش شدن باید به عنوان حق رسمی هر فرد به رسمیت شناخته شده و در صورت محرز شدن و تایید درخواست پاک‌شدن دیتا از سمت کاربر؛ به سرعت انجام شود.