حق فراموش شدن

شما بدون شک در مورد حق فراموش شدن (RTBF) به عنوان بخشی از مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها (GDPR) شنیده‌اید. اما آیا می‌دانید حق فراموشی برای موضوع داده و اطلاعات به دست آمده از رفتار شما در اینترنت چگونه کار می‌کند؟ هر کسب و کاری باید از حق فراموش شدن آگاه باشد و تعهدات قانونی خود را بر اساس مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها درک کند.

 

پیچیدگی‌ها و چالش‌ها تحت مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها

مانند هر جنبه‌‌ای از مقررات عمومی حفاظت از داده ها، رعایت حق فراموشی پیچیده است. برای موضوع داده و کسب‌وکاری که می‌خواهد از اطلاعات‌شخصی حساس یا داده‌های شخصی مربوط به یک فرد استفاده کند، مفاهیمی وجود دارد. در این نوشته به بررسی این موضوع می‌پردازیم که حق فراموشی برای داده‌های شخصی به چه معناست، چگونه توسط دادگاه‌های سراسر جهان اعمال می‌شود و قانون حفاظت از داده‌ها در عمل به چه معناست تا نگاهی جامع‌تر، عمیق‌تر و بهتر به این موضوع پیدا کنیم.

 

حق فراموش شدن دقیقاً چیست؟

حق فراموشی را می‌توان به عنوان حق موضوع داده برای پاک‌کردن داده‌های شخصی که نمی‌خواهند از طریق موتورهای جستجو نشان داده شوند، تعریف کرد. همچنین می‌تواند به این معنی باشد که آن‌ها می‌خواهند داده‌های شخصی از فهرست‌های دیگر پاک شوند، اما در بیشتر موارد، ما در مورد نتایج جستجویی صحبت می‌کنیم که برای مثال در Google یا Bing نشان داده می‌شوند. بحث پیرامون این نوع درخواست پاک‌کردن داده‌ها طولانی و درگیر بوده است. کل موضوع به داده‌های افراد و کنترل آن‌ها بر آن بستگی دارد.

 

چرا طی سال‌های اخیر حق فراموشی مهم شده است؟!

مردم به طور فزاینده‌‌ای متوجه خطرات بالقوه‌‌ای می‌شوند که ممکن است در صورت استفاده منسوخ یا منفی از داده‌های شخصی آن‌ها به راحتی در اینترنت قابل جستجو و دسترسی باشد. در مورد اینکه حق فراموشی واقعاً از نظر داده‌های شخصی چقدر عملی یا تضمین شده است، اختلاف نظر وجود دارد. به عنوان مثال دادگاه اروپا در نهایت به این نتیجه رسید که حق فراموشی یک حقوق بشر بین‌المللی را تشکیل می‌دهد. این مناقشه حداقل تا حدی به دلیل احکام و تصمیمات مبهم است که برای اعمال حق فراموشی در دنیای واقعی اتخاذ شده است.

 

حق فراموشی و آزادی بیان

استدلال‌هایی مطرح شده است که حق فراموش شدن در زمینه حفاظت از داده‌ها، حقوق افراد دیگر برای آزادی بیان را نقض می‌کند. علاوه بر این، این بحث شامل استدلال‌هایی در مورد چگونگی کارکرد حق فراموش شدن و حق حریم‌خصوصی و اینکه آیا این به نوعی سانسور است یا خیر. بحث در مورد اینکه چه چیزی واقعاً بهترین چیز برای منافع عمومی و داده‌های افراد است، یک اقدام متعادل کننده پیچیده است.

 

تاریخچه حق فراموش شدن و منتقدین آن

ایده «حق فراموش شدن» را می‌توان به قانون بازپروری مجرمان بریتانیا و «le driot a l'oublie» فرانسه ردیابی کرد. ایده این است که هرگونه خدمات جامعه اطلاعاتی که در رابطه با محکومیت‌های کیفری برگزار می‌شود، نباید مانع زندگی یا توانایی فرد برای یافتن شغل شود. این ایده موافقان و مخالفانی دارد. نظرات در مورد حق فراموشی در ایالات متحده بسیار متفاوت است. ایالات متحده متمم اول آزادی بیان و "حق دانستن" را تداعی می‌کند. ایالات متحده هرگونه اطلاعات‌شخصی را در جهت منافع عمومی می‌داند و هرگونه تلاش برای حذف آن‌ها از موتورجستجو یا فهرست‌های دیگر را نقض این امر می‌داند. با این حال، دادگاه اروپا به طور قانونی در سال 2014 حق فراموشی را به عنوان یک حق اساسی بشر به عنوان بخشی از یک پرونده علیه گوگل اعلام کرد. در حالی که GDPR استثناهایی برای شرکت‌های رسانه دارد، Google به‌عنوان کنترل‌کننده داده طبقه‌بندی می‌شود و به همین دلیل طبق قانون مجبور است در شرایط خاص به درخواست حذف پایبند باشد.

 

حق فراموشی برای موضوع داده‌ها و موتورهای جستجو به چه معناست؟

به عبارت ساده، حق فراموشی به شخص اجازه می‌دهد تا داده‌های خاصی را حذف کند تا نتوان آن‌ها را از طریق موتورهای جستجو توسط شخص ثالث ردیابی کرد. همانطور که مشخص کردیم، این در اتحادیه اروپا، بریتانیا و سایر حوزه‌های قضایی محدود اعمال می‌شود. فرد مورد نظر به عنوان "موضوع داده" شناخته می‌شود و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا انواع محتوا را از پرونده‌های خاص حذف کنند تا دیگر از طریق موتورهای جستجو قابل مشاهده نباشند. موضوع داده می‌تواند درخواست کند که داده‌های شخصی، اطلاعات قابل شناسایی، عکس‌ها و فیلم‌ها حذف شوند تا دیگر در نتایج موتورهای جستجو ظاهر نشوند. این با حق حفظ حریم‌خصوصی متفاوت است زیرا حق فراموش شدن به خودی خود مربوط به اطلاعات خصوصی نیست، بلکه در مورد حذف اطلاعاتی است که به طور عمومی شناخته شده است و اشخاص ثالث را از دسترسی به اطلاعات مذکور وتو می‌کنند. از سوی دیگر، حق حفظ حریم‌خصوصی به اطلاعاتی مربوط می‌شود که به طور عمومی شناخته شده نیستند.

 

نگرانی موتورهای جستجو در مورد عملی بودن حق فراموش شدن

حکم دادگاه اروپا باعث نگرانی شرکت‌هایی مانند گوگل شد که می‌خواستند پیامدهای کامل تعهدات قانونی خود را درک کنند. به عنوان یک اپراتور موتورجستجو، گوگل در سال 2015 یک شورای مشورتی راه‌اندازی کرد تا توصیه‌هایی در مورد حق فراموشی پیدا کند. تا فوریه 2018، گوگل اعلام کرد که از تاریخ صدور حکم در سال 2014 تاکنون 2.4 میلیون درخواست برای حذف‌داده‌های شخصی از فهرست دریافت کرده است. گوگل همیشه تاکید کرده است که در تلاش است بین حق فراموشی و حریم‌خصوصی افراد و منافع عمومی تعادل برقرار کند. منتقدان بر نگرانی خود تأکید می‌کنند که حق فراموشی ممکن است به حذف گسترده محتوای آنلاین از نتایج جستجوی Google منجر شود. با این حال، کسانی که طرف حق حذف محتوا از فهرست هستند، می‌گویند که اگر چنین اطلاعات‌شخصی اجازه داده شود به صورت آنلاین در دسترس شخص ثالث باشد، می‌تواند باعث بی عدالتی برای افراد بدون منافع مشروع برای عموم شود.